Het pestprotocol is een aantal afspraken over het tegengaan van pesten.
Dit zijn afspraken die gemaakt worden tussen de school, de kinderen en de ouders.
- Wij pesten niet.
- Wij accepteren niet dat er gepest wordt.
De tweede regel richt zich nadrukkelijk op de leerling, leerkrachten en ouders gezamenlijk. Een goede samenwerking biedt de beste kansen op resultaat. Leerlingen, leerkrachten en ouders hebben allen een eigen verantwoordelijkheid bij het tegengaan van pesten. Die eigen verantwoordelijkheid wordt in het pestprotocol geconcretiseerd, door af te spreken welke stappen er door wie gezet moeten worden, als er gepest wordt.
De groepsleerkracht krijgt van alle betrokkenen meldingen bij signalen van pesten. De groepsleerkracht is de centrale persoon bij het uitvoeren van dit pestprotocol.
Handelingen van leerlingen
► Als de kinderen merken dat er gepest wordt, vertellen zij dit aan de leerkracht en/of ouders.
Handelingen van leerkrachten richting leerlingen en klas
► De leerkracht bespreekt elk pestprobleem met de betrokken leerlingen. Eerst met het gepeste kind, vervolgens met het pestende kind. De gesprekken hebben als doel het verkrijgen van inzicht in de situatie met het oog op het ondernemen van vervolgstappen.
Hierbij worden de vier ‘w vragen’ gebruikt:
Waar?
Wanneer?
Wie?
Wat?
► De leerkracht bespreekt elk pestprobleem niet alleen met de directe betrokkenen, maar met ook met de klas als geheel indien dat zinvol wordt geacht.
Leerkracht neemt in dit gesprek duidelijk stelling tegen pestgedrag.
► De leerkracht meldt een pestprobleem bij de intern begeleider en brengt daarbij schriftelijk verslag uit van de gesprekken die met de kinderen zijn gevoerd.
Indien nodig brengt de intern begeleider een schriftelijk advies uit.
► De leerkracht past na een feitelijk waargenomen en bekend pestprobleem direct en duidelijk de sancties van verwijdering uit de situatie toe.
► Bij een pestprobleem kiest de leerkracht, in overleg met de intern begeleider, een vorm van begeleiding voor de pestende leerling en voor de gepeste leerling uit.
Deze begeleiding/aanpak wordt schriftelijk vastgelegd.
In overleg met betrokkenen kan contact worden opgenomen met een externe deskundige.
Handelingen van leerkracht richting ouders
► De leerkracht heeft een gesprek met de ouder van het gepeste kind en maakt hiervan een schriftelijk verslag.
► De leerkracht heeft een gesprek met de ouder van het pestende kind en maakt hiervan een schriftelijk verslag.
► In deze gesprekken worden de ouders op de hoogte gebracht van het probleem en probeert de leerkracht meer inzicht in de situatie te krijgen.
► In een vervolggesprek met de ouders van de direct betrokken gepeste leerling wordt een plan van aanpak besproken. Dit plan is schriftelijk uitgewerkt en wordt aan de ouders meegegeven.
Handelingen van ouders
Ouders van het gepeste kind
► Als ouders de indruk hebben dat hun kind gepest wordt, nemen zij dat serieus.
► De ouders luisteren zo objectief mogelijk naar de verhalen van hun kind en nemen stelling tegen het pesten.
► De ouders nemen contact op met de groepsleerkracht om hem/haar op de hoogte te stellen en zijn/haar visie te horen.
► Indien er sprake is van een ernstige “pestsituatie”, stellen de ouders zich terughoudend op in het zelf oplossen van de probleem in rechtstreeks contact met de betrokken kinderen en hun ouders.
► De ouders verlenen hun medewerking aan een door de leerkracht voorgesteld overleg.
Ouders van het pestende kind
► Als ouders horen dat hun kind pest, nemen zij het probleem serieus.
► De ouders luisteren zo objectief mogelijk naar het verhaal van hun kind, straffen het niet, maar nemen stelling tegen het pesten.
► De ouders nemen contact op met de groepsleerkracht om hem/haar op de hoogte te stellen en zijn/haar bevindingen te horen.
► De ouders werken mee aan het plan van aanpak dat door de leerkracht wordt voorgesteld.
Ouders van meelopers
► Als ouders van hun kind horen over pestgedrag in de klas, nemen zij dit probleem serieus.
► De ouders luisteren zo objectief mogelijk naar het verhaal van hun kind en proberen zicht te krijgen op de aard en omvang van het probleem.
► De ouders nemen stellingen tegen het pesten.
► De ouders nemen contact op met de groepsleerkracht om hem/haar op de hoogte te stellen.
Voor alle betrokken ouders geldt:
► De ouders nemen contact op met de groepsleerkracht. Als zij zich om welke reden dan ook niet willen wenden tot de groepsleerkracht, dan nemen zij contact op met de directie.
Incidentenprotocol
Er is een verschil tussen pesten (structureel) en eenmalige incidenten (niet structureel).
Als er sprake is van een incident begeleiden wij de kinderen in het oplossen van hun onderlinge probleem met behulp van het volgende stappenplan:
Wij vragen ieder kind eerst individueel te kijken naar wat hun eigen rol in het incident is geweest. Dit betekent dat een kind niet alleen moet wijzen naar een ander, maar ook te rade moet gaan wat zijn eigen handelen is geweest.
(“Wat zou ik de volgende keer anders doen?”)
Daarna vragen wij of de kinderen rustig genoeg zijn om over het incident te praten.
Vooraf stelt de volwassene:
“Ik hoor meestal bij ruzies dat de ander is begonnen.
Ik was er niet bij. Jullie weten zelf hoe alles is gegaan.
Ik heb geen probleem met jullie, jullie hebben een probleem met elkaar.
Jullie zitten bij elkaar op school / in de klas.
Op deze manier kunnen jullie niet doorgaan”.
Vragen van de volwassen begeleider:
- Ben je rustig genoeg geworden om met elkaar te praten? (“Of moet ik een boksring klaarzetten?” Humor haalt vaak de spanning weg.)
- “Kun je op een rustige manier de andere vertellen welk gedrag je irriteert / van welk gedrag je last hebt?”
- “Kun je ook vertellen wat je eigen aandeel in het incident was?”
- “Kun je een afspraak voor de toekomst maken?”
- “Willen jullie dat ik erbij blijf of ben je groot genoeg om het zonder mij uit te praten?”
Het gesprek tussen de kinderen:
- Bij wens om erbij te blijven houdt de volwassenen zoveel mogelijk zijn commentaar tijdens het gesprek voor zich. De kinderen moeten zelf een oplossing bedenken. Dit heeft vele malen sterker effect dan het van bovenaf opleggen van een oplossing.
- Bij aangeven dat de kinderen het zonder de volwassene erbij kunnen uitpraten: De volwassene blijft in de buurt en houdt in de gaten of er serieus wordt gesproken.
Afspraak: “Jullie spreken het uit en proberen tot een oplossing te komen.
De oplossing kom je na het gesprek meteen aan mij melden”.
Komt er geen oplossing, dan spreekt de begeleider na schooltijd met de kinderen samen om alsnog tot een afspraak te komen.
Evaluatie:
We plannen een moment in de agenda om met de kinderen te kijken of de afspraak ook na enkele dagen goed wordt nageleefd.